System ochrony zdrowia musi ewoluować od konkurencji do kooperacji. Wszystkie pięć głównych grup interesariuszy systemu – pacjenci, politycy, płatnik, świadczeniodawcy i przemysł farmaceutyczny – musi współpracować ze sobą, tak aby optymalizować efekty opieki i wartość budowaną dla pacjenta. Konieczna jest otwartość, a także zdefiniowanie tych obszarów, w których te zmiany warto wprowadzić w pierwszej kolejnośc – mówi dr Verena Voelter, autorka książki “It Takes 5 to Tango: from competition to cooperation in health care”.
Verena Voelter, ekspert w dziedzinie systemu ochrony zdrowia z USA i Szwajcarii, mówi że własne doświadczenia w pracy klinicznej, jako onkologa, popchnęły ją do analizy relacji pomiędzy poszczególnymi interesariuszami systemu, tak aby szukać przyczyn, dla których nie działa on tak jak powinien. Poszukiwanie przyczyn problemów i frustracji, powszechnej między osobami pracującymi w ochronie zdrowia, pozwoliły jej sformułować krytykę systemu płacenia za świadczenia, czyli “fee for service” oraz propozycję nowych rozwiązań, opartych na współpracy i mierzeniu wartości dodanej.
Jej zdaneim, należy przeorientować zasady organizacji, mierzenia i rozliczania świadczeń zdrowotnych w kierunku mierzenia wartości, tak aby płatność była powiązana z realną wartością, którą dzięki nich otrzymują pacjenci. Potrzebna jest współpraca pomiędzy poszczególnymi stronami oraz takie kalkulowanie korzyści ekonomicznych, aby wszystkim opłacało się dostarczanie jak największej wartości pacjentowi.
Pięciu aktorów systemu ochrony zdrowia (w jęz. angielskim: 5 Ps = Patient, Provider, Policy, Payer, Pharma) musi współpracować i postrzegać siebie nawzajem jako elementy jednego systemu. Obecnie zbyt wiele jest myślenia tylko swoim interesem, szukania korzyści przez poszczególne grupy, w oderwaniu lub nawet kosztem pozostałych. Nie oznacza to rezygnacji w zasad wolnego rynku, ale konkurowanie jakością – zamiast ilością wykonywanych procedur.
Verena przytacza przykłady takich rozwiązań, czyli funkcjonowanie centrów kompetencji w leczeniu nowotworów, jak raka prostaty czy raka piersi, opieka nad chorymi na Alzheimera czy nad pacjentami z cukrzycą. Koncentrowanie się placówki medycznej na budowaniu kompetencji w wybranym obszarze, na przykład leczeniu raka prostaty, powala równocześnie podnosić jakość (a co za tym idzie wartość dla pacjentów) i zwiększać przychody, dzięki temu że coraz większa liczba pacjentów chce się w niej leczyć.
Istotnym elementem budowania systemu opartego na wartości jest mierzenie efektów i wartości. Pierwszym krokiem budowania systemu ochrony zdrowia w kraju takim jak Polska powinno być określenie obszarów, gdzie jest największa potrzeba medyczna oraz zdefiniowanie, które wskaźniki i efekty chcemy poprawić. Następnie trzeba stopniowo wdrażać nowe rozwiązania, rozpoczynając od tych obszarów, które już są rozwijane i stanowią silną stronę. Konieczne jest równoczesne mierzenie efektów, tak aby widać było postęp i rozwój. Zmiany nie muszą oznaczać dużych inwestycji finansowych, w wielu przypadkach istotne będzie rozwijanie rozwiązań już wdrożonych, tak aby przynosiły możliwie dobre efekty.