Zła organizacja systemu ochrony zdrowia, niedobre przepisy i niewłaściwa wycena świadczeń powodują, że w wielu obszarach medycyny pacjenci nie są leczeni tak jak powinni, mają przez to mniejsze szanse na pokonanie choroby i powrót do zdrowia.
W leczeniu nieoperacyjnego raka płuca złe leczenie spowodowane jest najczęściej przez niepełną diagnostykę, brak prawdziwego konsylium lub “konsylium pieczątkowe”, brak współpracy między ośrodkami pulmonologicznymi i radiologicznymi. W leczeniu SM kłopoty sprawia nierówny dostęp do specjalistów, brak wyspecjalizowanych ośrodków, wywołane przez pandemię zaburzenia w dostępie do przychodni i szpitali oraz brak koordynacji diagnostyki i opieki nad chorymi. W raku wątroby bardzo ograniczone możliwości terapeutyczne oraz brak refundacji najnowszych terapii w połączeniu z późnym rozpoznawaniem choroby bardzo mocno obniżają szanse chorych na przeżycie.
Naprawianie systemu nie może jednak polegać na wycinkowych operacjach, ponieważ jest to system naczyń połączonych – podkreśla dr Małgorzata Gałązka-Sobotka. Każda zmiana w jednym obszarze, jak choćby wprowadzanie kryteriów jakościowych w onkologii dzięki wprowadzeniu Krajowej Sieci Onkologicznej, odbija się na wielu innych obszarach, co decydenci powinni przewidzieć i odpowiednio przygotować. Często lęk przed zmianą powoduje, że jakiś obszar systemu grzęźnie w marazmie na lata i obserwujemy – jak na przykład w leczeniu skaz krwotocznych – rosnący dystans w stosunku do innych krajów, które potrafią sprawnie wdrażać innowacyjne technologie do praktyki klinicznej.
O tych i innych problemach w systemie ochrony zdrowia – w najnowszym, trzynastym wydaniu magazynu “Obserwacje”. Jak również wiele celnych – mniej lub bardziej – opinii i spostrzeżeń ze strony ekspertów, decydentów i liderów opinii.
Wszystko w jednym pliku – do ściągnięcia i przeczytania:
