Polskie Towarzystwo Lekarzy Menedżerów opublikowało swoje stanowisko, w którym “zdecydowanie negatywnie” ocenia wypowiedź wiceministra zdrowia Jerzego Szafranowicza podczas posiedzenia sejmowej Komisji Zdrowia 11 lipca 2024 r., wskazującą “na sztuczne generowanie nadwykonań w ambulatoryjnej opiece specjalistycznej przez lekarzy, celem uzyskania korzyści majątkowych, zwłaszcza, że limity w AOS zostały zniesione.”
Jak ocenia PTLM, słowa wiceministra Szafranowicza – “powiem Państwu jako ortopeda, dlaczego te nadwykonania zostały wykonane. Sami je generujemy. Jeżeli przyjdzie do mnie pacjent do poradni ortopedycznej ze złamaną kością promieniową, mogę zrobić 3 wizyty, a mogę zrobić 15 wizyt. My lekarze też lubimy pieniądze, też mamy swoje za uszami” – nie służą rzeczowej i mądrej dyskusji nad systemem opieki zdrowia w Polsce oraz kierunkiem niezbędnych reform, a jedynie wprowadzają niepotrzebne napięcia i emocje zgodnie z zasadą „dziel i rządź”. Polskie Towarzystwo Lekarzy Menedżerów zadaje pytanie – “skąd u Pana Ministra takie doświadczenia?” I pisze dalej w swoim stanowisku:
“Zwracamy uwagę, że ilość pacjentów oczekujących w kolejce przez nieudolność organizatorów systemu sprawia, że popyt na usługi lekarskie istnieje stale i nie wymaga dodatkowego generowania, a raczej efektywizacji wizyty podczas której można zając się większą ilością problemów pacjenta ale to właśnie system jest tak skonstruowany, że nagradza rozbijanie leczenia na wiele wizyt co jest rozwiązaniem nielogicznym ani dla skrócenia kolejki ani dla samego systemu ani dla lekarza, a już zupełnie dla pacjenta.
Realnym problemem jest za to kwestia nieadekwatnej wyceny świadczeń zdrowotnych oraz szeroko rozumiane problemy organizacyjne, która powodują, że w POZ, AOS oraz szpitale borykają się z narastającym niedoborem kadry, co zaczyna być widoczne nawet w szpitalach klinicznych. Jednostki POZ bazują na starzejącej się populacji lekarzy, która wchodziła do systemu podczas jego zakładania, natomiast szpitalnictwo opiera się na lekarzach w trakcie szkolenia specjalizacyjnego, którzy w większości deklarują odejście do sektora prywatnego po zakończeniu szkolenia, na co wskazała ankieta “Diagnoza szpitalna 2023”.
Racjonalne i mądre szukanie oszczędności w systemie ochrony zdrowia jest jak najbardziej wskazane, jednakże zrzucanie winy na tych, którzy są wykonawcami, a nie twórcami zasad i nadmierne skupianie się jedynie na aspekcie finansowym, ocena jednostek poprzez jedynie pryzmat ekonomiczny, powoduje zagubienie nadrzędnego celu, jakim powinno być zapewnienie bezpieczeństwa zdrowotnego Polaków, zarówno w czasie spokoju, jak i ewentualnych sytuacjach nadzwyczajnych. Rządzenie przez dzielenie i szukanie winnego nie tam gdzie problem powstaje, wymaga publicznego wyjaśnienia tak, jak zostało publicznie wypowiedziane. Dyskusja nad mądrą reformą opieki zdrowotnej powinna być merytoryczna, pozbawiona emocji, pełna zdrowych kompromisów i poprzedzona dogłębną analizą potrzeb zdrowotnych, a zdecydowanie pozbawiona politycznych sloganów, nacisków grup lobbystów i emocjonalnych argumentów, które nie służą wypracowaniu długotrwałych rozwiązań. Jeśli istnieją realne zażalenia do pewnej jakiejś grupy zawodowej to rozwiązujmy ten problem opierając się na faktach, a nie opiniach.”
Pod stanowiskiem Polskiego Towarzystwa Lekarzy Menedżerów podpisał się jego prezes, Marcin Karolewski.
Polskie Towarzystwo Lekarzy Menedżerów powstało w czerwcu 2024, ma formę stowarzyszenia. Jego celem jest promowanie jakości w ochronie zdrowia oraz dobrych praktyk zarządczych. Do swoich zadań zalicza m. in.:
- Integrowanie środowiska lekarzy menedżerów i kadry zarządzającej w ochronie zdrowia, wymiana doświadczeń i umożliwianie pogłębiania wiedzy;
- Promowanie obejmowania stanowisk kierowniczych w ochronie zdrowia przez lekarzy;
- Upowszechnianie innowacji oraz zdobyczy naukowych w ochronie zdrowia, w tym szczególnie organizacji i zarządzania pod względem medycznym oraz szerzenie postępu w tej dziedzinie;
- Kształtowanie wytycznych dotyczących kształcenia lekarzy menedżerów i kadry zarządzającej w ochronie zdrowia oraz podnoszenie ich kwalifikacji;
- Inspirowanie i wspieranie działalności naukowo – badawczej w dziedzinie zarządzania, w tym szczególnie zarządzania medycznego, zdrowia publicznego, ekonomiki zdrowia oraz organizacji ochrony zdrowia;
- Oddziaływanie na kształtowanie legislacji, polityki społecznej i finansowania w sektorze ochrony zdrowia.