Ministerstwo Zdrowia opublikowało projekt uchwały Rady Ministrów w sprawie ustanowienia polityki publicznej “Zdrowa przyszłość. Ramy strategiczne rozwoju systemu ochrony zdrowia na lata 2021-2027, z perspektywą do 2030 r.”
Dokument identyfikuje główne wyzwania w systemie ochrony zdrowia oraz wskazuje kierunki zmian – “Projektowany dokument strategiczny ma stanowić kontynuację dokumentu strategicznego o nazwie +Policy Paper dla ochrony zdrowia na lata 2014-2020. Krajowe ramy strategiczne+, który przedstawiał długofalową wizję rozwoju systemu ochrony zdrowia w Rzeczypospolitej Polskiej, a także cele strategiczne oraz narzędzia ich realizacji w latach 2014-2020”.
Według uzasadnienia, za koniecznością opracowania kolejnej edycji “Policy Paper” i za konsekwentnym wdrażaniem działań mających na celu rozwój systemu ochrony zdrowia przemawiają również wskaźniki epidemiologiczne. Zgodnie z nimi sytuacja zdrowotna w Polsce i jej uwarunkowania ulegają systematycznej poprawie – “Niemniej umieralność, przeciętna długość życia i długość życia w zdrowiu w naszym kraju w dalszym ciągu odbiegają od średnich wskaźników dla krajów Unii Europejskiej (UE), a poprawa tych wskaźników nie następuje w wystarczająco szybkim tempie”.
Jako przyczynę tego stanu autorzy podali obciążenie społeczeństwa chorobami cywilizacyjnymi wynikającymi przede wszystkim z niewłaściwego stylu życia, a także zagrożenie ich dalszym rozprzestrzenianiem się – “Nie od dziś wiadomo, że znacznej części przewlekłych chorób cywilizacyjnych można skutecznie zapobiegać, co jest możliwe dzięki odpowiednio zaplanowanej i wdrożonej profilaktyce zdrowotnej. Koszty leczenia następstw chorób cywilizacyjnych kilkudziesięciokrotnie przekraczają wydatki przeznaczane na profilaktykę tych chorób”.
Autorzy uzasadnienia napisali, że w Polsce od lat podejmowane są działania mające na celu poprawę dostępności do świadczeń zdrowotnych, przede wszystkim zwiększenie nakładów na ochronę zdrowia – “Mimo prób reformowania systemu ochrony zdrowia w okresie 2015–2019 wciąż dostrzec można ograniczoną poprawę w zakresie dostępności świadczeń zdrowotnych. Ten brak poprawy dostępności świadczeń zdrowotnych wynika nie tylko z wciąż zbyt niskiego finansowania ochrony zdrowia, ale też z procesów demograficznych (nieuchronnego starzenia się społeczeństwa)”.
W ochronie zdrowia “mamy do czynienia z narastającymi brakami kadrowymi i starzeniem się kadr”. “Problemy w sektorze pogłębiła nieefektywność w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej oraz niekontrolowany rozwój najdroższej formy opieki, tj. szpitalnictwa. Towarzyszy temu nieefektywność całego systemu wskutek jego dyskoordynacji i dezorganizacji. Coraz powszechniejsze staje się przekonanie, że polski system ochrony zdrowia wyczerpał swoje możliwości reagowania na nowe wyzwania, co grozi jego zapaścią pod naciskiem nieuchronnych zjawisk demograficznych i epidemiologicznych”.
Wizja przyszłości systemu, przedstawiona w skutkach oceny regulacji, dotyczy sześciu głównych dziedzin:
- profilaktyka i promocja zdrowia,
- jakość, przyjazność i efektywność świadczonych usług zdrowotnych,
- dostępność do świadczeń opieki zdrowotnej,
- rozwój usług cyfrowych w systemie ochrony zdrowia,
- kadry systemu ochrony zdrowia,
- nowoczesne technologie w sektorze zdrowia.
Dokument w pierwszej części zawiera przedstawienie sytuacji demograficzno-epidemiologicznej ludności i przegląd systemu ochrony zdrowia w Polsce: organizację systemu ochrony zdrowia, organizację świadczeń zdrowotnych, opiekę koordynowaną i deinstytucjonalizację, profilaktykę, kadry, infrastrukturę w systemie ochrony zdrowia, technologie informatyczne, innowacje, sektor B+R w medycynie, jakość w systemie ochrony zdrowia, naukę i odpowiedź na stany nagłe.
W dalszej części dokumentu wskazano najistotniejsze uwarunkowania strategiczne realizacji polityki w ochronie zdrowia oraz zdefiniowano cele dla poszczególnych dziedzin.
Jeśli chodzi o pacjentów, to jako cele wskazano: zapewnienie równej dostępności do świadczeń zdrowotnych w liczbie i czasie odpowiednim do uzasadnionych potrzeb zdrowotnych społeczeństwa, poprawę bezpieczeństwa i skuteczności klinicznej świadczeń zdrowotnych, zwiększenie zadowolenia i satysfakcji pacjenta z systemu opieki zdrowotnej oraz rozwój profilaktyki, skuteczną promocję zdrowia i postaw prozdrowotnych.
Podkreślono, że konieczne jest także wsparcie rozwoju kadr systemu ochrony zdrowia, rozwój i modernizacja infrastruktury i upowszechnienie usług cyfrowych e-zdrowia. Autorzy uzasadnienia wskazali również na konieczność zwiększenie nakładów publicznych na ochronę zdrowia i racjonalizację mechanizmów wydatkowania pieniędzy.
W zakresie opieki psychiatrycznej celem głównym jest poprawa jakości życia związanej ze zdrowiem psychicznym populacji oraz “zapewnienie odpowiednich warunków opieki w ramach systemu ochrony zdrowia psychicznego”. Środkiem do osiągnięcia tego celu ma być poprawa sytuacji kadrowej i jakości kształcenia w dziedzinie psychiatrii, jak również kadr innych specjalizacji, zajmujących się ochroną zdrowia psychicznego, zwiększenie dostępności do świadczeń zdrowotnych z zakresu opieki psychiatrycznej, promocję zdrowia psychicznego, prewencję samobójstw i zachowań autoagresywnych. (PAP)
