Podstawowym źródłem finansowania ochrony zdrowia w Polsce są pieniądze z Narodowego Funduszu Zdrowia. Budżet NFZ powstaje ze składek zdrowotnych, płaconych przez wszystkich mieszkańców Polski otrzymujących wynagrodzenie. W miarę jak wzrasta wpływ pieniędzy ze składek, NFZ może wydawać więcej na finansowanie świadczeń wykonywanych przez szpitale i przychodnie, a także na refundację leków. NFZ nie może zaciągać długów, w każdym roku ma do wydania tyle pieniędzy ile wpłynie ze składek.
Bezpośrednio z budżetu państwa finansowane jest ratownictwo medyczne, działalność uczelni medycznych, instytuty naukowe a także niektóre inwestycje w budowę placówek medycznych, takich jak np. szpitale kliniczne prowadzone przez wyższe uczelnie lub szpitale podległe rządowi (własne placówki posiadają MSWiA, Ministerstwo Obrony Narodowej, Ministerstwo Zdrowia). Bezpośrednio z budżetu państwa pochodzą także pieniądze przeznaczane na specjalne podwyżki, wynegocjowane z rządem przez grupy zawodowe – np. pielęgniarki czy ratowników medycznych.
Zdecydowana większość szpitali w Polsce jest własnością samorządów, głównie powiatów i sejmików wojewódzkich. Samorządy przekazują dodatkowe pieniądze prowadzonym przez siebie placówkom, na przykład subwencje na sfinansowanie inwestycji, pokrycie strat, dopłaty do wybranych badań lub zabiegów.
Narodowy Fundusz Zdrowia podpisuje kontrakty ze szpitalami i przychodniami, w ramach których płaci za wykonywanie świadczeń medycznych dla pacjentów, takich jak zabiegi operacyjne, konsultacje, badania, rehabilitacja. Fundusz zamawia i finansuje ich określoną w rocznych kontraktach liczbę. W niektórych specjalnościach – na przykład w onkologii – nie ma limitów, NFZ płaci za każde wykonane świadczenie. Lista świadczeń opłacanych przez NFZ jest ustalana przez Ministerstwo Zdrowia jako koszyk świadczeń gwarantowanych. Obowiązującą zasadą jest, że pacjenci nie mogą do nich dopłacać. Placówki podstawowej opieki zdrowotnej, czyli lekarze rodzinni, otrzymują z NFZ pieniądze w formie ryczałtu, obliczanego na podstawie liczby pacjentów, których mają pod swoją opieką.
Równolegle do systemu finansowanego publicznie, w Polsce funkcjonuje także prywatny rynek usług medycznych – szpitale, przychodnie, laboratoria diagnostyczne, prywatne gabinety lekarskie. Pacjent płaci w nich z własnej kieszeni, osobno za każdy zabieg czy wizytę lub w formie abonamentów wykupywanych w firmach medycznych lub ubezpieczeniowych.
